Ik heb het voorrecht hartcoherentie aan velen te mogen leren en zie daarin ontroerende en mooie effecten, maar het meeste impact heeft het effect op mijn moeder gemaakt.
Vijf jaar geleden werd mijn moeder getroffen door een hartinfarct. Zij zat naast mij tijdens de rouwplechtigheid van de crematie van mijn broer. Ik stond, ging naar de spreek-microfoon en vertelde over de bijzondere kanten van mijn broer, en toen ik weer ging zitten legde ik mijn hand op haar knie. Mama, hoe is het? Ze keek wezenloos en reageerde niet. Een uur later waren we in het ziekenhuis. Ze was dagenlang echt van de wereld. Ze kon heel onaardig doen tegen de verpleging, die haar goed verzorgde, maar het is interessant om de werking van liefdevolle aanraking te zien, en het verschil met goede verzorging. Ik zette de lievelingsmuziek van mijn moeder op, legde mijn arm om haar heen, en lt de foto’s van mijn kinderen aan haar zien. Kijk Mama, hier ziet u uw kleinkinderen, Sander, Peter en Josse. ….”He Kees, waar ben ik? wat doe ik hier, wat is er aan de hand? ” waren haar eerste woorden. Met zachte woorden vertelde ik haar over dingen, die ze herkende, zette diverse soorten lievelingsmuziek op, raakte haar steeds liefdevol aan.